De meeste dromen zijn bedrog, maar: een mens mag dromen. Na afgelopen wedstrijd tegen Krimpen mochten de Spijkenisser schaakstrijders weer hoop koesteren op een goede afloop van het seizoen. Helaas konden we de goede trend niet doorzetten tegen de Voorschotenaren. De lentezon die de Boekenberg en het marktplein op de zaterdagmorgen ontstak in vrolijke kleurtinten mocht niet baten.
Donkere wolken
Toen het eerste uur verstreken was, begon zich een donkere wolk over de hele linie uit te strekken. Ik zag niet veel borden waarop er voor Spijkenisse iets te halen zou zijn. Op het derde bord had Thijs van Dam het van meet af aan lastig tegen FM Mees van Osch. Thijs had veel tijd geïnvesteerd in een vroeg avontuur van de zwarte dame. Daardoor kon de federaal meester de koning de pas afsnijden en structurele verzwakkingen uitlokken. Ondanks dat hij nog lang strijd heeft geleverd, moest Thijs uiteindelijk de vlag strijken. 0-1
Maar niet nadat Job Verheul zijn hand ter resignatie naar tegenstander Jip Damen had uitgestrekt. Dat kwam voor mij als donderslag bij heldere hemel, omdat Job aan bord 7 verwoede pogingen had gedaan om het initiatief naar zich toe te trekken. Wat mij echter niet opgevallen was, was dat Job eerder al een pion in de aanbieding had moeten doen. Alle ‘pogingen iets van het schaakspel te maken’ – om met een bekende boektitel te spreken – ten spijt, ging ook Job dus de boot in. 0-2
Aan het eerste bord speelde FM Midas Ratsma een overtuigende partij tegen onze aanvoerder van de dag, Maurits van der Linde. Hij stuurde aan op een voor hem waarschijnlijk door en door bekend eindspel, waarin Maurits geen potten of kruiken kon breken. Maurits verrekende zich, een pion ging verloren en toen de partij. 0-3
Onze andere teamvaders gingen ook de boot in. Aan bord 5 speelde Semen Minyeyevtsev tegen realityster FM Anna-Maja Kazarian. Als bezeten door de Spaanse griep, zag Semen de witte stukken zijn koningsstelling infiltreren. De zwarte dame kwam nog even naar de onderste linie, maar ze heeft de witte koning hooguit even gekieteld voordat deze vrijuit ging. 0-4
Hoop gloort aan de horizon
Naast Semen op bord 4 heeft Wilmar Meijer beduidend langer stand gehouden tegen Arthur Maters. Het leek er zelfs op dat Wilmar de partij ging winnen. Hij miste echter de winnende voortzetting en toen nog een kans om gelijk te maken. In een gewonnen eindspel toonde zijn tegenstander goede techniek. 0-5
Op bord 2 speelde FM Peter Wilschut een positioneel meesterwerkje tegen onze Daniël Zevenhuizen, die beduidend minder goed manoeuvreerde dan zijn ervaren tegenspeler. Toen de lijnen in het centrum open leken te gaan, werd Daniël voorzichtig optimistisch. Maar een briljant positioneel kwaliteitsoffer van zijn tegenstander, waarmee die alle overgebleven zwakte plooien uit zijn stelling streek, was voldoende om alle hoop om zeep te helpen. 0-6
Naast Wilmar deed vooral de tweede helft van onze opstelling goede zaken. De betere kansen daar hielpen onze Maxim le Clercq echter niet uit de penarie. Op bord 10 speelde hij met wit tegen David Jongste. Zelf zegt hij daarover:
“Het middenspel was kansrijk, maar na een logisch lijkende maar qua timing onjuiste paard-manoeuvre stonden de witte stukken opeens onhandig. Ik had voor een verandering van de pionstructuur moeten gaan door zijn loperpaar op te geven. Dit deed ik niet, waarna zwart een erg sterk paard kreeg en een kwaliteit won. Wonder boven wonder wist ik nog een koningsaanval te creëren, om uiteindelijk nog in een scherp eindspel te komen. Helaas bleek dit toch verloren.”
En zo stonden we, zoals Joey Brokaar me na de wedstrijd herinnerde, werkelijk met 0-7 achter. Een blamage dus. De vraag is wie de pijn van onze collectieve wond nog enigszins kon verzachten. Daarvoor deed Joey zelf zijn uiterste best tegen Cato de Zoeten. Met de zwarte stukken trok Joey algauw de partij zijn kant op. Maar toen hij de kans op groot voordeel miste, vervlakte de stelling enigszins. De winst zou er echt uitgeperst moeten worden. De bevalling was lang en moeizaam. Toen hij immers ten langen leste een pion soldaat wist te maken, bleek het onvoldoende voor de winst. Een randpion resteerde, waarvan men weet dat ze nooit naar de overkant mag zwemmen om tot koningin gekroond te worden. Na deze miskraam bleef Joey verweesd achter: remise. 0,5-7,5
Het is aan onze kersverse FM welbesteed om wat terug te doen. Ricardo Klepke stuurde op een risicoloze stelling aan, waar hij tegen WIM Rosa Ratsma zijn technische vaardigheid mocht bewijzen. Ricardo weet immers als geen ander een klein voordeeltje uit te bouwen tot een klinkende overwinningspartij. Zo ook nu: in een Catalaanse partij waar beide partijen al snel uit de bekende vaarwateren geraakten werd een pion buitgemaakt, en later werd de hele schatkist op het droge getild. 1,5-7,5
Dankbaar waren we voor de invalsbeurt van Fabian van Buuren, die in het tweede steeds bewijst wat hij waard is – met een winstpercentage van om en nabij de 90% en een meesterlijke prestatierating tot gevolg. Hoewel het moeilijk leek te worden tegen FM Noud Lentjes, hield Fabian zijn hoofd koel. Zelfs een toreneindspel met twee pionnen minder wist hij te keepen. Een knappe prestatie, waarvan we er hopelijk nog meer gaan zien in het restant van dit moeizame seizoen.
Het schaakvirus in een Ierse pub
En zo stond de eindstand op het bord: 2-8. Een sprekend verlies, dat ons allen stof tot nadenken geeft. Vrolijk stemde ons nog een tafereel in de Ierse pub. Jongeren (m/v/x) met gelakte nagels, stoere leren jassen en/of naveltruitjes haalden massaal hun schaakborden tevoorschijn. Onder de bedwelmende walm van bier en whisky klonken kreten als: “Ha! Ik heb je rook en queen ge-fork-t!” Ik ben benieuwd wat deze nieuwe lichting voor onze schaakgemeenschap in petto heeft.